Vanaf de cruiseboot worden we met een kleiner bootje naar de kust van Santorini gebracht, waar we met de kabelbaan omhooggaan. Onder ons loopt een kronkelig pad waar ezeltjes staan te wachten op de eerste mensen die zij naar boven moeten dragen.
We kijken uit over de mooie kustlijn, nog een beetje heiig in de vroege ochtend. We worden aangesproken door een man die zich voorstelt als gids, voor een bepaalde prijs wil hij ons het hele eiland laten zien. Na even overleggen besluiten we op zijn aanbod in te gaan en gaan op pad. Deze Griek spreekt gelukkig heel goed Engels en kan ons ontzettend veel vertellen over dit mooie eiland. Hij brengt ons naar een panorama uitzichtpunt, waarna we onze weg vervolgen naar Oia, de plaats waar ik zo benieuwd naar was.
Oia, het plaatsje van de ansichtkaarten en reisgidskaften. Oia, het plaatsje waarvan de naam doorgaans verkeerd wordt uitgesproken. Oia, daar waar de kerkjes wit zijn en de daken blauw.
Santorini was zoals ik me had voorgesteld. Idyllisch, wit, blauw en zonnig. Maar ik denk, misschien door de vele (bewerkte) foto’s die je dagelijks langs ziet komen op internet, dat ik Santorini misschien een beetje geromantiseerd heb. Santorini is prachtig, echt ontzettend mooi. Maar zo, zo, zo ontzettend veel toeristen. Op zich vind ik het niet erg als ik in de rij moet staan om een foto te kunnen maken, of als ik me langs mensen moet wurmen om erlangs te kunnen. Nee, iets wat ik wel heel vervelend vind zijn brutale toeristen. De kabelbaan naar beneden was ’s middags erg druk, een van de redenen waarom wij naar beneden zijn gelopen. Er stond een flinke rij waar wij langs moesten lopen om bij het pad naar beneden te komen, want de rij begon al op straat. Zonder ook maar in de buurt te komen van die lift, begon een stel toeristen als gekken te schreeuwen omdat ze dachten dat we voor wilden dringen.
Ondanks de drukte genoot ik van Santorini en haar mooie huisjes, sfeer en natuur. Een bijzondere plaats en een bijzondere ervaring. Aan het einde van de dag lopen we met een voldaan gevoel naar beneden.
Zonder ezel.
Meer over mijn reis naar Santorini lees je binnenkort ook op www.weflycheap.nl.